Op nog geen vijf meter afstand kijk ik een leeuw recht in de ogen. ‘Zo lang je maar in de jeep blijft, is er niets aan de hand,’ zegt de ranger. ‘Hij ziet ons als onderdeel van de jeep.’ Verscholen in het bosje ernaast kluift het vrouwtje het vlees van de botten van een wrattenzwijn. Hun kinderen in de leeftijd van 2 t/m 4 jaar, twee vrouwtjes, één mannetje zijn alleen op pad.  De rangers  contacten elkaar welk dier waar zit. Zo volgen we de leeuwenkinderen met onze verrekijker op de berg en zien we ze later chillen bij een drinkpoel.

We zijn in het oudste privé wildpark van Zuid-Afrika dat behoort aan Bean, een boerenfamilie. Hun doel is dat het park Afrika laat zien voordat de Europeanen arriveerden.  Hobbelend over zandwegen soms stijgend, dan weer dalend,  zien we giraffen, een hele groep knabbelend aan bladeren. ‘Aan de hoorns kun je zien of het man of vrouw is, de mannen zijn kaal, de vrouwen hebben haar op hun hoorns,’ legt Nic, onze ranger, uit. We passeren een groep buffels. ‘Zij zijn het meest gevaarlijk. Ze waarschuwen niet vooraf als ze gaan aanvallen, met z’n allen rennen ze ineens op een indringer af.’

Nic vertelt gepassioneerd, wij luisteren geboeid. We wanen ons op de filmset van ‘Out of Africa’, zo onbeschrijflijk mooi, ontroerend en onwerkelijk al die verschillende dieren die we gadeslaan vanuit de open jeep. Rond 18.00 uur nuttigen we gezamenlijk met andere bezoekers en rangers een Afrikaanse maaltijd rondom een vuur. Onverwacht leuke gesprekken ontstaan. In het donker op weg naar de uitgang treffen we een groep olifanten met baby die twee dagen oud is. Vervaarlijk komen ze op de jeep aflopen, we zijn muisstil. Ze passeren vlak langs ons, opgelucht halen we adem. Deze dag vergeet ik nooit meer.

We kunnen allemaal aan ‘het raampje’ zitten in de open jeep waar plaats is voor negen. De ranger zit het laagst en heeft daarmee het slechtste uitzicht, Job en Krein zitten achterin en spotten het snelst dieren. We rijden op een asfalt weg met aan beide kanten zover je kan kijken groene struiken, dat is het enige wat we het eerste kwartier zien. De straat die vol poep ligt, bewijst dat er olifanten zijn; slechts 35% van wat zij binnen krijgen, wordt verteerd. We slalommen om de drollen heen want de mestkever die hier dol op is, is beschermd.

Langs de weg verscholen in de bosjes zien we een enorme hoorn partij, het is een buffel, het meest agressieve dier van de big five. De ranger is niet echt spraakzaam. ‘Wat is het koud’ is het enige dat hij spontaan zegt. Koud is het, het waait dwars door mijn broek heen. We slaan een zandpad in en daar staan ze midden op de weg twee grote olifanten met een kalfje. Ze schrijden als volleerde modellen voorbij, bijna onhoorbaar en dat met die grote poten.

Op een grasvlakte wat voorheen landbouwgrond was, grazen zebra’s, kudu’s (=soort antilope) en een paar wrattenzwijnen. Ik ben inmiddels versteend van de kou, maar heb het er zeker voor over. Onze vragen beantwoordt de ranger, ik mis echter de passie bij hem. Precies twee uur stappen we uit.

Na een warme hap doen we onze eigen safari in onze eigen (warme) auto. We stippelen onze eigen route uit in het park dat qua oppervlak overeen komt met 60% van het oppervlak van de provincie Drenthe. Wat zien we veel en hoe dichtbij de auto een aantal olifanten komen, echt een wauw-ervaring!

Gezien: olifant, buffel, stokstaartje, kudu-antilope, zebra, baviaan, hartebeest, jakhals, boshert, bliksemvalk, rattenzwijn, vervetaap, struisvogel, wasbeer, baviaan, eland-antilope, dubbelgekleurde zonvogel, zwarte kop reiger, secretaris vogel