Weet je, mijn verhaal draag ik al langer bij me dan de drie zwangerschappen opgeteld van mijn kinderen. Dat is best lang! Het wordt tijd om het te delen. Na de geboorte van met name de oudste duurde dat ‘delen’ ook even. Bij een eerste is alles nieuw. Niemand mocht hem op de arm houden. Stel je voor dat zijn hoofdje niet goed werd ondersteund. Daar moet je toch niet aan denken. Kraamvisite mocht kijken naar ons mooie wonder. Van arm naar arm de kring rond, echt niet!
Met mijn verhaal gaat het ook ongeveer zo. Het is op de wereld gezet. De frisse spruit ligt nu bij de redacteur. Zij zorgt als een kraamhulp dat het kind een goede start krijgt en staat de moeder bij met raad en daad. Ik heb een mail gehad van de redacteur dat ik deze week een terugkoppeling krijg. Spannend! Wat zal mijn kind nog van mij nodig hebben?
Ik durf het nu wel aan dat mijn kind in bijvoorbeeld jouw armen ligt.?
Het verhaal gaat over Molly, moeder van twee dochters. Ze is op weg naar het UMCG. Uitzaaiingen van een melanoom zitten in haar darmen. Aan de operatie die ze morgen ondergaat, kleven grote risico’s. Een goede nachtrust zou fijn zijn. Echter slechts hazenslaapjes zijn Molly gegund met een snurkende buurman als kamergenoot. Gedachten dringen haar hoofd binnen, omarmt ze haar leven of blijft ze vluchten voor de werkelijkheid.
