Tja, en dan is het zomaar de laatste dag. Hoe ga je die besteden?

Alfred en ik hebben gewandeld naar het eerste walvisuitzichtpunt vanaf ons appartement. Geen walvis gezien. Genoten van de grootsheid van de natuur, de oceaan, de golven, het uitzicht …

Krein nam tijd voor zichzelf en bleef in het appartement.

Job en An wilden nog een trail doen. Ze reden door de hoofdweg van een township en stuitten daarna op een hek waar de auto werd gescand. Zonder vergunning geen trail.

Ze kwamen net op tijd voor onze wandeling langs bikinibeach en het strand van Gordon’s Bay. Ik zocht schelpen, Alfred tuurde naar vissen, Job stapte stevig door en An liep via de zwarte stenen zo ver mogelijk de zee in.

In Gordon’s Bay ontdek ik nog een heel gezellig boekwinkeltje, buiten staan allemaal bakken met boeken die je gratis mag meenemen.

Weer terug vlijen we ons op een strandstoel aan de infinitypool van ons appartement. We drinken wijn, eten chips en mijmeren. Wat een bijzondere vakantie. Een mooie viering van ons 25-jarig huwelijk. We hebben met ons vijfen onvergetelijke herinneringen gemaakt!

Liever volgers, dankjewel voor het meereizen met ons en voor de (lieve) reacties die mij motiveerden om te blijven schrijven. Ik heb genoten van het schrijven en ga verder met mijn blog. Die zal vanaf nu gaan over mijn schrijfreis. De roman die ik schrijf, vordert gestaag.  De komende tijd ga ik mijn energie steken in het voltooien daarvan.

En wie weet, volgt er een blog over een volgende reis!  

Een prachtige route die de grillige kustlijn volgt, brengt ons naar Hermanus. Er zijn veel walvisuitzichtpunten langs de weg. Als we hooguit 5 kilometer onderweg zijn, spot Alfred er een. Krein draait een parkeerhaven in, we stappen uit de auto. De walvis is inmiddels ondergedoken. Na 5 minuten laat hij zich kort zien.

Dat je vanaf 300 meter een walvis kan zien, zegt veel over zijn omvang. We wachten nog 10 minuten. Ik geloof het wel. Samen met mij steken An en Krein ook de weg over naar de auto. Met het portier in de hand klinken oeh ’s en aah’s aan de overkant: ‘hij springt en spuit water in de lucht!’ Dat willen wij natuurlijk ook zien, we steken opnieuw de straat over. De walvis steekt nog een paar keer boven het wateroppervlak uit.

We vervolgen onze weg naar Hermanus waar je deze enorme beesten op slechts 10 meter afstand vanaf de kust kunt spotten; de Indische Oceaan is hier diep. Een wandelpad van 12 kilometer lang kronkelt langs de kust. De natuur is hier overweldigend, rotspartijen die in zee doorlopen waarop met bruut geweld golven stuk slaan. Rockdassies, een soort cavia maar dan zo groot als een konijn, zien we veelvuldig. Walvissen zijn er niet.

Desondanks toch blij dat we Hermanus hebben gezien en  de mooie ‘whale-route’  hebben ervaren. Met weemoed stap ik ons appartement binnen, onze laatste activiteit ligt achter ons.

In ganzenpas stijgen we tot Suikerbossie, een uitkijkpunt voor het spotten van walvissen. Hier steken we de straat over, waar huizen tegen de berg zijn gebouwd. Vanaf een balkon schreeuwt een vrouw: ‘er is een walvis!’ We versnellen op het stijgende pad tot we goed zicht hebben. Door de verrekijker zie ik het zilver van de walvis boven het water uitsteken.

Na de bebouwing start de Danie Miller Trail, genoemd naar de burgemeester die de route samen met zijn twee dochters heeft aangelegd in 1980. Het pad bestaat uit losliggende stenen. Job en An klauteren als steenbokken tussen de stenen door uit ons zicht. Ik ben meer het type schildpad. Mezelf klein makend plaats ik geconcentreerd mijn voeten tussen de stenen steunend met mijn handen op de grotere stenen. In de flow want zo blijf ik mijn hoogtevrees de baas.

Op ‘veilige plaatsen’ stoppen we en genieten van het uitzicht. Ik draag een rugzak met vier appels er in. Als we op het hoogste punt zijn omgeven door rotsen, gaan mij gedachten naar het grote bord aan de start van de trail met de tekst ‘pas op voor bavianen, geef ze geen voedsel’. Stel we komen ze tegen, zouden ze de appels ruiken? Zwetend van zon en inspanning bereiken we 3,5 uur later ons appartement. Geen baviaan gezien.