Trots steekt hij boven het landschap uit, heet ons welkom vanuit de verte. Nooit gedacht dat hij zo kaal zou zijn, het herkenningspunt van Kaapstad de Tafelberg. De rit naar het appartement blijft hij zichtbaar, hij geeft ons vertrouwen. Dat hebben we zeker nodig, het links rijden is wennen voor zowel Alfred, hij rijdt, als voor ons, de inzittenden. Ook mensen die langs de weg lopen en soms plots oversteken is wennen. Bij verkeerslichten proberen verkopers hun waar te slijten van zakken sinaasappels tot zonnehoeden. Wij tonen geen interesse, wij vergrendelen onze havel (automerk). We rijden langs duizenden barakken met op elk dak een schotel, langs wapperende waslijnen met kleurig kleding en ommuurde droomhuizen.

Na ongeveer een half uur staan we stil voor de slagbomen van een appartementencomplex dat prima zou passen aan de Spaanse costa. Een van de twee mannen, beiden dragen een gebreide muts in de warme zonnestralen, begroet ons, hey, how are you? Na de nodige administratieve afhandeling, krijgt nog vervolg door bezoek aan de bank, want het storten van de deposit mag niet contant en de creditcard weigert, betreden we het appartement. En wie zien we daar vanaf ons balkon? Ons baken, stralend in de zon, de Tafelberg.  

 

Pin It on Pinterest