Yes, het manuscript is af!
Het begint langzaam door te dringen dat ik over de helft van mijn reis ben. In de zomer van 2018 op een collegeblok schreef ik de eerste woorden. Woorden die het niet hebben gehaald. Ik liep na een paar maanden hartstikke vast. Mijn droom, het schrijven van een boek, bleef overeind staan. Toen ik eind december door mijn administratie woelde, kwam ik een printje tegen van een schrijfreis. ‘Moet je doen!’ moedigde Alfred mij aan.
In het mooie Portugal leerde ik over perspectief, personages van wie je moet weten hoe ze hun koffie drinken ? en waar het verhaal zich afspeelt. Ik kwam er achter dat de manier van schrijven zoals ik tijdens mijn studie Journalistiek & Communicatie had geleerd, niet handig is voor het schrijven van een boek. Het was een mooie week maar ook eentje van worstelen; ik had echt geen idee wat mijn personage wilde.
Inmiddels heb ik mijn personage leren kennen: ze is zoekende in het leven en drinkt haar koffie met melk.
Wat was aangestipt in de schrijfweek, wilde ik verder uitdiepen. Niets leukers dan nieuwe dingen leren. Toen corona voorbij leek na de zomer van 2020, toog ik naar Groningen voor mijn eerste les van het basisjaar aan de Schrijversacademie. Een jaar lang schreef ik van deadline naar deadline om mijn schrijftechnieken te verbeteren. In het vervolg, de specialisatie ‘romans en korte verhalen’ was mijn boek weer aan de beurt. Een synopsis (= soort raamwerk) opstellen en vervolgens schrijven, feedback geven en ontvangen en door … schrijven, schrijven, schrijven.
Alles kwam voorbij in het schrijfproces van vragen zoals ‘waarom wil ik dit ook al weer?’ met bijbehorende hoofdpijn en mezelf verkneukelen over wat ik had bedacht.
En nu? Aan de slag met een redacteur en vormgever.
